YAŞLI ADAM
Yaşlı bir adamın dillere destan beyaz çok güzel bir atı varmış. Padişah neredeyse hazinesinin yarısını vermek suretiyle atı yaşlı adamdan istemiş.
Yaşlı adam; “hiç insan dostunu parayla satar mı? Bu at benim en yakın dostum, sırdaşım.” Demiş.
Bir sabah beyaz at, ahırında yokmuş. Yaşlı adam, öteye beriye bakar fakat atı bulamaz. Köylüler yaşlı adamın etrafında toplanarak; “atı, padişaha satsaydın, zengin olurdun. Bugün bu fakirliği çekmezdin.” Demişler.
Yaşlı adam; “karar vermek için daha erken.” Der.
Köylüler, yaşlı adamla alay edip giderler.
Birkaç hafta sonra beyaz at gelir. Ardında bir çok yaban atta getirir. Köylüler yine yaşlı adamın etrafında toplanarak; “atına kavuştun. Getirdiği atlarla birlikte zengin oldun.”
Yaşlı adam; “karar vermek için daha erken.” Der.
Köylüler dışa vurmazlar ama yaşlı adamın bunadığını düşünürler.
Yaşlı adamın oğlu, yaban atlarını eğitirken, bir tanesinden düşer ve bacağı kırılır. Köylüler yaşlı adamın etrafında tekrar toplanarak; “geçmiş olsun. Oğlunun bacağı kırıldı. Tüm işler sana kaldı. Şimdi ne yapacaksın?” derler.
Yaşlı adam, “karar vermek için daha erken.” Der.
Köylüler yaşlı adamın aklından zoru olduğunu düşünerek, giderler.
Aradan birkaç hafta geçer. Ülkede çıkan savaşla birlikte tüm gençler askere çağrılır. Köyde ne kadar genç varsa, hepsi savaşa gider. Gidip de dönmemek vardır. Köylüler yaşlı adamın etrafında toplanarak; “bizden şanslısın, oğlun yanında ayağı kırıldı ama yanında göreceksin. Biz öyle miyiz? Çocuklarımızı bir daha hiç göremeyeceğiz.”
Yaşlı adam; “karar vermek için çok erken.” Der.
Hiç beklenmedik bir anda çıkan yangınla köylüler kaçışmaya başlar. Kimi kurtarabildiği eşyayı, kimi de canını kurtarmanın hesabını yapar. Herkeste telaş, herkeste heyecan hasıl olur. Yangını söndürmeye çalışsalar da, başarılı olamazlar.
Yangın yaşlı adamın evini de, sarar. Oğlunu taşıyan yaşlı adam yangından güç bela kurtulur. Köylülerle meydan da buluşur.
Köylüler; “evlerimiz, ahırlarımız, samanlıklarımız, hayvanlarımız hep yandı. Şimdi ne yapacağız? Ne başımızı sokacak evimiz var, ne de tarlayı sürecek öküzümüz kaldı.” Der.
Yaşlı adam her zamanki sakinliliğiyle; “karar vermek için çok erken. Her biri Allah’tan geldi.” Der.
Hikaye uzanıp gider. Önemli olan insanların tevekkülüdür. Olayların karşısında soğukkanlı olmak gerekir. Her şeyin Allah’tan geldiğini bilip ona göre davranılmalıdır.